Glunderend staat Andy (7) klaar met zijn klokkenspel, samen met zijn beste vriendjes Kyle en Rohan. De microfoon staat opgesteld, het zelfgeschreven lied ligt op de muziekstandaard. De ouders zijn deze ochtend vroeg naar school gekomen om de eindpresentatie van de klas bij te wonen. Ze zitten op elkaar gepakt in het lokaal op de kleine stoeltjes in afwachting van wat komen gaat.

Juf Maryam verwelkomt de ouders en kondigt de eerste presentatie aan: “’Once I was seven years old’, prepared by Andy, Kyle and Rohan, accompanied by Ms Tanja.” Na een paar nerveuze tikjes van Kyle op de microfoon, begin ik het intro te spelen op mijn gitaar, Andy speelt het thema op het klokkenspel. Dan begint Kyle te zingen: “Once I was six years old, my mama told me: go get yourself some friends or you’ll be lonely”.

Ouders knikken meteen mee met het ritme, blijkbaar is dit liedje van Lukas Graham populair. Daarna zingen de drie gezamenlijk het eerste couplet, dat we een beetje hadden moeten herschrijven. Met name “By eleven smoking herb and drinking burning liquor” vonden we niet zo toepasselijk, dat hebben we elegant vervangen door: “At eleven having outdoor break in freezing winter”. Met nog een paar aanpassingen werd het een heel leuk lied over school.

Het tweede solo stukje is voor Andy: “Once I was seven years old….” en het derde voor Rohan: “Once I was eight years old….” Na het slot klinkt uitbundig applaus en volgt een grote knuffel van juf Maryam. Zij hoorde het voor de eerste keer en is apetrots, net als wij allemaal. De jongens krijgen er een kleur van, met grote ogen en een grijns van oor tot oor nemen ze de complimenten in ontvangst.

Het begon maanden geleden met Andy, die naar me toe kwam om te vragen of ik hem kon helpen een optreden voor te bereiden. Hij heeft zijn plan doorgezet ondanks de moeite die het kostte om het te organiseren. Ik heb een paar van mijn pauzes opgeofferd en geholpen met de logistiek. Een kleine investering voor een groot moment in het leven van een zevenjarige.

Als de klas de volgende ochtend naar mijn lokaal loopt voor muziekles, gonst het liedje nog door de gang. Ook de juf neuriet het mee. De drie jongens komen naar me toe, ze zijn er nog helemaal vol van: “Ms. Tanja, it was so cool! Suddenly all the parents were clapping and miss Maryam came to hug us!” Ik verzeker hen dat ze dat dik verdiend hadden door hun eigen inspanningen.

Het liedje blijft intussen maar doorzoemen tot sommigen het zo spuugzat zijn dat ze met hun vingers in hun oren zitten. Ik leg uit dat bij muziek, net als bij eten geldt: bij te veel herhaling gaat het vervelen, daarom is afwisseling belangrijk. De daad bij het woord voegend pak ik mijn gitaar en zet een ander liedje in.

Dit was een goed startschot voor een zevenjarige! Ik ben benieuwd waar de kinderen mij de komende jaren mee gaan verrassen. Once I was seven years old...